Yaygın bir deri hastalığıdır. Derinin, fiziksel, kimyasal, zehirli, mikrobik ve asalak kökenli iç ve dış etkenlere karşı gösterdiği alerjik tepki sonucunda oluşur. Bu etkenler herkeste hastalığa yol açmayıp, sadece bazı kimselerde egzamaya yol açtıkları için, egzamanın ancak elverişli bünyelerde ortaya çıktığı kabul edilmektedir. Mide rahatsızlıkları (sindirim bozukluğu, kabızlık) karaciğer hastalıkları, süreğen böbrek yangısı, şeker hastalığı, üremi, iç salgıbezleri, kan ve lenf damarları hastalıkları vücutta egzamaya uygun bir ortam hazırlar.
Egzamaya yol açan dış etkenlerin başında mikroplar, asalaklar, çarpmalar, kimyasal maddelerin deriyi zedelemesi, uzun süre alınan ilâçlar gelir. İç etkenlerin başında bağırsak hastalıklarına yol açar zehirli maddeler, şeker hastalığı ve şişmanlık yer alır.
Egzamanın dış görünüşü çok çeşitli olabilir; kırmızı lekelerden, kabarcıklı, kabuklu, pullu, ülserli yaralara kadar değişen türleri vardır. Klinik açıdan egzama kuru ve yaş olmak üzere iki türe ayrılır. Her iki tür de kaşıntı yapar, yanma Ve acı verir.
Egzama yüzde (ağız, dudak çevresi, kulak arkası), boyunda, meme ucunda, meme altında (şişmanlarda), koltuk altında, kasıklarda, dış üreme organlannda (daha çok kadınlarda), anus çevresinde, diz ve dirsekte, parmak aralarında görülür.
Egzama oluş nedenine göre, ivegen, yarı ivegen ya da süreğen olabilir. Yara, kaşınması halinde mikrop kapabilir. Değişik şekiller göstermesi nedeniyle teşhisi zordur. Tedavi için, her şeyden önce dış etkenler (mikroplar, asalaklar, çarpmalar) yok edilmeli ve egzamaya yol açan sindirim bozukluğu, karaciğer yetmezliği, süreğen böbrek yangısı, şişmanlık, üremi ve şeker hastalıkları tedavi edilmelidir.
Her tür egzamada biberli ve fazla tuzlu yemekler, yağlı etler ve balıklar, konserve etler ve balıklar yenilmemeli, alkol derecesi yüksek içkiler içilmemelidir. Bol sebze, meyve, karbon hidratlı (pirinç, sossuz makarna) besinler yemeli, proteinli (et, yumurta) ve özellikle li-pidli (tereyağı, zeytinyağı, yağlı et ve balık) besinler yenmemelidir.
Egzamanın kaşıntı ve yanmasına karşı kaşıntı giderici ilâçlar verilir; sulu egzamalarda kurutucu tozlar, pomatlar kullanılır. Vücudun alerjik kökenli duyarlığını gidermek için ağız yoluyla pepton ve efetonin, damar yoluyla kalsiyum, her iki yolla sodyum hiposülfit veya tiyosulfat verilir. Kortizonlu ilâçların ya da antihistaminiklerin kullanılması iyi sonuç verirse de bu sonuç çoğu kez geçicidir. Süreğen egzama için ayrıca özel kaplıcalar tavsiye edilir