Hiçbir şeye hevesim, kendime olan özgüvenim, hırsım, azmim, cesaretim yok. Hiçbir şey ilgimi çekmiyor, çekingen ve içime kapanık bir kişiliğe sahibim. Girişken değilim tamamen pasif durumdayım, kalabalık ortamlara giremem. Günlerim hep aynı, boş ve sürekli müzik dinlemekle geçer. Moral ve destekten tamamen yoksunum. Her şeyi kendimde stres, sorun yaparım. Her zaman kendim için olumsuz şeyler düşünürüm ve kendimi işe yaramaz olarak görürüm. İnsanlardan sürekli kaçarım. Kızların bulunduğu ortama giremem onlardan çekinirim, onların yanında yemek yiyemem. Herhangi bir kişiyle konuşurken kısık ses tonuyla konuşurum, karşıdaki kişi de duymakta zorluk çeker. Derdim ya da sıkıntım olduğu zaman bunu kimseyle paylaşamam, sürekli içime atarım. Hiç mutlu olamıyorum, hep üzgünüm. Elbiselerimi giymeden önce sirkelerim, elimi yıkadıktan sonra kapı kulpuna ya da lambanın anahtarına temas ettirmemeye çalışırım. Teknolojik ürünlerden nefret ederim. Sürekli dalgınım hep eski şeyleri düşünürüm. Malatya’ya göç edince psikolojim bozuldu. Malatya’ya gelince ilk olarak göz kırpma tiki başladı. Daha sonra diğer olumsuzluklar oldu. Sürekli aynı şeyleri yaşamaktan bezginim, hayatımın daha renkli olmasını istiyorum. Ne tavsiye edersiniz?