Hocam merhaba, 1 aydan beridir hayattan kopuk bir haldeyim. 5 yıllık bir ilişkim vardı ve tam karar almış evlenmek üzereyken annesinin ve ablasının dolduruşuna gelerek beni sildi attı. Ayrılmadan 1 hafta önce bile bana sarılıp ağlayan, bırakma beni deyip bana yalvaran Pelin gitti hocam. Öyle bir haldeydik ki bütün hayallerimiz birbirimiz üstüneydi, başka hiçbir şey ve başka birini düşünmüyoduk bile. Nasıl değişir insan böyle? Çok kötüyüm hocam, onca yaşanan şeyler sadece 1 telefonla silindi, yanıma bile gelip benimle konuşmadı. Evlenmeyi çok istiyodu, ben de kararımı açıkladım, tamam dedim. Tanışmak için aileler birbirine gidip geldi, ortada beğenilmeyecek hiçbi şey yoktu. Annesi beni sevmişti. Ne sigaram, ne alkolüm var hocam, kendini bilen bir çevrem var. Her konuda hiçbir yanlışım olmadı bugüne kadar. Ben Diyarbakır gibi bir ortamda büyüdüm. Maddi manevi herşeye rağmen, sadece normal insanlar gibi hayatımızı sürdürüyorduk. Ben buyum, ailemden böyle gördüm ve bu insan bana bir bahane uydurmadan çekti gitti hocam. Kendime birşey yapacam diye korkuyorum. Bana Redepra diye bir ilaç verdiler, kullanmadım hocam. Dengem bozuldu, yemekten de kesildim. 1 ayda 10 kilo gitti hocam. Ne yapacağım?