Tipik olarak, bu ilişki daha çok 65 yaşın altındaki, daha eğitimli ve yüksek geliri insan grubunda daha fazla görülüyor. Bazı çalışmalar bu durumun erkeklere göre kadınlarda daha sık görüldüğünü söylese de bunun çok önemli olmadığını bildiren araştırmalar da var.
Bu ilişki sadece yetişkinler ile sınırlı kalmıyor, ergenlik dönemi çocuklarda da obeziteyle depresyon arasında ilişki var. Ayrıca, hamilelik döneminde fazla kilo almış birçok yeni annenin de depresif belirtiler geliştirdiği bildiriliyor.
Araştırmacılar, böyle bir ilişki bulunduğundan emin ancak bu ilişkinin yönünü belirlemede sıkıntı yaşıyor. Bir başka deyişle, fazla kilonun mu depresyona yol açtığını, yoksa depresyonun mu fazla kilo alımına yol açtığını tam belirleyemiyorlar.
Örneğin, depresyon belirtileri, fazla kilo alımına sebep olabilir çünkü iştah artışı ve daha az fiziksel aktivite ve kilo alımı depresyonun yaygın belirtilerindendir. Ayrıca, depresyon için geliştirilmiş birçok ilacın yan etkisi de kilo almaktır. Buna ek olarak, yeme bozukluğu olan birisi için depresyon, tıkınırcasına yeme özelliği bakımından kilo alma risk faktörünü de artırabilir.
Diğer yandan, obez olmak da tek başına depresyona yol açabilir. Obez olmak bazı durumlarda sosyal bir damga olabiliyor, bu da olumsuz ve acı verici yorumların gelmesine fırsat veriyor. Sosyal damganın yanı sıra, obeziteden dolayı fiziksel hareket de kısıtlı olabiliyor. Keyif verici, tatmin edici aktivitelere katılmak zorlaşıyor.
Depresyon ve kilo alımı işte böyle durumda kısır döngü haline geliyor. Sıkkınlık, yalnızlık, izole hissetme ve birçok farklı diğer duygusal sebeplerden dolayı yemek yediğinizde, kilo alıyorsunuz. O zaman da daha depresif hissediyorsunuz ve kendi beden imajınızla mutlu olmuyorsunuz. Bu da sizin kendinizi daha rahat hissetmek ve bu olumsuz duygularla baş edebilmek için yemeklere yönelmenize sebep oluyor olabilir.