Otizmin anlaşılması çoğunlukla 1 yaştan sonra olur. Genellikle 2 yaşta çocuğun konuşmaması ile ailenin bir uzmana başvurmasıyla anlaşılır. Dil gelişimindeki gecikmenin zeka geriliği, sağırlık gibi nedenlerden kaynaklanmadığı durumlarda çocuğun sosyal iletişimine bakılır. 2 yaşına yaklaşan, motor gelişiminde bir sorun olmayan; yani zamanında yürüyen çocuklarda konuşma yoksa, hele konuşmaya niyet yoksa dikkatli olmak gerekir.
1. Otistik çocuk sizinle muhatap olmaz, sorularınıza cevap vermez. Hatta ona soru sorduğunuzda ya da bir şey söylediğinizde duymuyor gibidir. Başını çevirip size bakmaz. Konuşma gayreti göstermez.
2. 1 yaş civarında kelimeler kullanmaya başlasalar da sonradan bunları kullanmaktan vazgeçebilirler.
3. Anneyi çekerek istediği yere götürürler, annenin elini tutup uzatır ama kendi istediği şeyi ne söyler ne de işaret ederler.
4. Kurdukları iletişim kendi ilgileri yönündedir.
5. Jest, mimik gibi dili tamamlayan şeyleri kullanmazlar.
6. Ses tonları monotondur. İniş-çıkış, vurgulama yoktur.
7. Konuşmayı başlatma ve sürdürmede sorun vardır. Sizi merak edip tanımak için soru sormazlar. Ancak ilgi alanına giren bir konuda bilgi edinmek için soru sorar. Sürdürmede de sorun şöyledir: ‘Nasılsın’ dersiniz, ‘iyiyim’ der ama ‘siz nasılsınız’ demez.
8. Tekrarlayıcı ve kalıplaşmış bir dil kullanırlar. Öğretilen sözleri basmakalıp tekrarlar. Bazen de aynı kelimeyi papağan gibi tekrarlayıp durur.
9. Zamirleri ters kullanırlar. Ben yerine sen derler. Kendilerinden 3.şahıs olarak söz ederler.
10. İlgilerini çeken reklam, şarkı ve şiirleri çok iyi ezberlerler, ancak gereksiz yerlerde kullanırlar.