Amerika’da geçen bir olayda anne kalp krizi geçiriyor. Dört yaşındaki çocuk telefonla 911’i tuşluyor. Telefonu açan görevliye annesinin hasta olduğunu söylüyor. Kısa sürede gelen ambulans anneyi hastaneye götürüyor ve hayatını kurtarıyor.
Film, acil durumlar için bir çocuğun bile 911’i aramayı bilmesinin nasıl hayat kurtarabileceğini gösteriyor. Neredeyse 20 yıl önce ilgiyle izlediğim bu film karesi artık dünyanın her yerinde sıradan bir uygulama. Peki ya bizde? Ratingi yüksek tutmak için acil durumları sık sık kullanan, hatta aynı bölümde üç kişinin kaza geçirip, iki kişinin “amansız” hastalığa tutulduğu dizileri seyrederken bakın nelere takılıp kalıyorum? Büyük bir keyifle izlediğim Canım Ailem’de ailenin dedesi Cabbar Ağa kalp krizi geçirip yere düşüyor. Kızı Meliha odaya girip babasını görünce telaşla koşarak karşı evdeki sevgilisi Samim’e gidip yardım istiyor. Bu arada ambulans şirketinde görevli kızkardeşinin, babasını kontrol ettikten sonra ambulansı aradığına tanık oluyoruz. Ne var bunda diye sormayın. Acil bir olaya tanık olur olmaz kimse hemen 112’yi aramıyor. Aynen günlük yaşamımızdaki gibi... Bir başka kanalda Melekler Korusun dizisinde ailenin süt ninesi ve kızı çok hastalanıyor. Domuz gribinden endişe edildiği için taksi çağırıp apar topar hastaneye gitmeye karar veriliyor. Yine kimse 112’yi aramıyor. Oysa domuz gribi, bildirimi zorunlu bir hastalık. Hastaneye gitmeye karar verildiği süreçte ya da tüm acil olaylarda 112’nin aranması şart. Tabii bizde ambulansı ihtiyacı olanlar değil, vakti boş olan tacizkarlar arıyor. İstanbul’da 112’ye gelen her beş aramadan dördü asılsız çıkıyor. Bu tip sağlıksız davranışların yaygın olduğu bir toplumda ratingi yüksek filmler topluma, sağlıklı davranışların benimsetilmesinde etkin olamaz mı? Sağlık konusunda doğru bilgi vermek çok da zor değil. Senaryo yazarları bu amaçla uzmanlardan danışmanlık alabilirler. Sibel Güneş Herkese Sağlık Dergisi